Μυτιλήνη, 14/9/2011
Προς: Καθηγητή κ. Π. Τσάρτα
Πρύτανη Πανεπιστημίου Αιγαίου
Ενταύθα
Κύριε Πρύτανη,
Ως πολίτης δε μπορώ να γνωρίζω τις κομματικές διεργασίες που οδήγησαν στην ευρεία συναίνεση και κοινοβουλευτική πλειοψηφία υπέρ του Νόμου 4009/2011. Ως ακαδημαϊκός, όμως, γνωρίζω ότι η συναίνεση αυτή δομήθηκε στην απόλυτη ηθική απαξίωση του Ελληνικού Πανεπιστημίου και των λειτουργών του. Η απίστευτης έντασης και υπερβολής ρητορική περιελάμβανε τρία στοιχεία: «πανεπιστήμια-κέντρα ανομίας», «καθηγητές-ημιαγράμματα λαμόγια», «κάθε πόλη κι ΑΕΙ, κάθε χωριό και ΤΕΙ». Τα υποτονικά, χαμηλόφωνα ψελλίσματα ότι «υπάρχουν και εξαιρέσεις» στα ανωτέρω, πασιφανώς δεν ικανοποιούν παρά μόνον μιαν ανεπαρκέστατη πολιτική ορθότητα.
Οι απόψεις μου έχουν πολλές φορές διατυπωθεί, ενυπογράφως, στον πανελλαδικής και τοπικής εμβέλειας Τύπο. Δεν τις επαναλαμβάνω εδώ. Λέω, μόνον, ότι η ρητορική αυτή στοχοποιεί, ηθελημένα ή αθέλητα, το Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Οι συντελεστές του Νόμου αγνόησαν –και θυσίασαν- την ουσία όλων όσα το Πανεπιστήμιο μας εισφέρει, επί έτη τώρα, στο ακαδημαϊκό γίγνεσθαι της χώρας: την επίμονη στόχευση στις καινοτόμες σπουδές, την αποδεδειγμένη αριστεία στην έρευνα, την πρωτοκαθεδρία στην κοινωνική λογοδοσία, την άμεση διασύνδεση με τις τοπικές κοινωνίες, την ακαδημαϊκή εξωστρέφεια, την αναζήτηση κεντρικού ρόλου στα τεκταινόμενα του διεθνούς περιβάλλοντος μας, το στρατηγικό και πολιτισμικό ρόλο μας... Δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί πρέπει οι συνάδελφοι μου –και μαζί τους κι εγώ- να αισθανόμεθα «ένοχοι» για να ικανοποιηθούν οι πρόσκαιρες ανάγκες οίων πολιτικών χειρισμών. Η θέση μου «το Αιγαίο ως Πανεπιστήμιο...» δεν ήταν κουβεντούλες για εκδηλώσεις στην επαρχία. Αυτή τη θέση, υπερασπίσθηκα πάντα και παντού, υπερασπίζομαι και θα υπερασπίζομαι, ανεξάρτητα από τις επιταγές και ανάγκες της πολιτικής συγκυρίας.
Κύριε Πρύτανη,
Επί 25 έτη στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, από το 2ο έτος της λειτουργίας του, έχω συμμετάσχει ενεργά σε όλες τις θέσεις διοικητικής ευθύνης. Πάντα με την τιμητική νομιμοποίηση της εντολής και αποδοχής των συναδέλφων μου. Σήμερα, καλούμαι, μέσω Μεταβατικών Διατάξεων, δηλαδή απρόσκλητος και χωρίς προτέρα επικοινωνία με τον Πρύτανη μου, χωρίς ακαδημαϊκή νομιμοποίηση, να συμμετάσχω σε μια διοικητική διαδικασία που στον πυρήνα της στηρίχθηκε στην ηθική απονομιμοποίηση του Ιδρύματος, στο οποίο αφιέρωσα τη ζωή μου. Δε θα επικαλεσθώ νομικούς ή νομικίστικους λόγους, προσωπικούς λόγους ή πολιτικές ερμηνείες: η αξιοπρέπεια μου επιβάλλει την απόρριψη κάθε έωλου «μεταβατικού» ρόλου. Στην Ελλάδα, σήμερα, μιλάμε πολύ για κόκκινες γραμμές. Που πολύ γρήγορα χάνουν το χρώμα τους. Η δική μουκόκκινη γραμμή είναι ανεξίτηλη.
Με εκτίμηση,
Καθηγητής Ανδρέας Τρούμπης
Πρώην Πρύτανης Πανεπιστημίου Αιγαίου
Προς: Καθηγητή κ. Π. Τσάρτα
Πρύτανη Πανεπιστημίου Αιγαίου
Ενταύθα
Κύριε Πρύτανη,
Ως πολίτης δε μπορώ να γνωρίζω τις κομματικές διεργασίες που οδήγησαν στην ευρεία συναίνεση και κοινοβουλευτική πλειοψηφία υπέρ του Νόμου 4009/2011. Ως ακαδημαϊκός, όμως, γνωρίζω ότι η συναίνεση αυτή δομήθηκε στην απόλυτη ηθική απαξίωση του Ελληνικού Πανεπιστημίου και των λειτουργών του. Η απίστευτης έντασης και υπερβολής ρητορική περιελάμβανε τρία στοιχεία: «πανεπιστήμια-κέντρα ανομίας», «καθηγητές-ημιαγράμματα λαμόγια», «κάθε πόλη κι ΑΕΙ, κάθε χωριό και ΤΕΙ». Τα υποτονικά, χαμηλόφωνα ψελλίσματα ότι «υπάρχουν και εξαιρέσεις» στα ανωτέρω, πασιφανώς δεν ικανοποιούν παρά μόνον μιαν ανεπαρκέστατη πολιτική ορθότητα.
Οι απόψεις μου έχουν πολλές φορές διατυπωθεί, ενυπογράφως, στον πανελλαδικής και τοπικής εμβέλειας Τύπο. Δεν τις επαναλαμβάνω εδώ. Λέω, μόνον, ότι η ρητορική αυτή στοχοποιεί, ηθελημένα ή αθέλητα, το Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Οι συντελεστές του Νόμου αγνόησαν –και θυσίασαν- την ουσία όλων όσα το Πανεπιστήμιο μας εισφέρει, επί έτη τώρα, στο ακαδημαϊκό γίγνεσθαι της χώρας: την επίμονη στόχευση στις καινοτόμες σπουδές, την αποδεδειγμένη αριστεία στην έρευνα, την πρωτοκαθεδρία στην κοινωνική λογοδοσία, την άμεση διασύνδεση με τις τοπικές κοινωνίες, την ακαδημαϊκή εξωστρέφεια, την αναζήτηση κεντρικού ρόλου στα τεκταινόμενα του διεθνούς περιβάλλοντος μας, το στρατηγικό και πολιτισμικό ρόλο μας... Δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί πρέπει οι συνάδελφοι μου –και μαζί τους κι εγώ- να αισθανόμεθα «ένοχοι» για να ικανοποιηθούν οι πρόσκαιρες ανάγκες οίων πολιτικών χειρισμών. Η θέση μου «το Αιγαίο ως Πανεπιστήμιο...» δεν ήταν κουβεντούλες για εκδηλώσεις στην επαρχία. Αυτή τη θέση, υπερασπίσθηκα πάντα και παντού, υπερασπίζομαι και θα υπερασπίζομαι, ανεξάρτητα από τις επιταγές και ανάγκες της πολιτικής συγκυρίας.
Κύριε Πρύτανη,
Επί 25 έτη στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, από το 2ο έτος της λειτουργίας του, έχω συμμετάσχει ενεργά σε όλες τις θέσεις διοικητικής ευθύνης. Πάντα με την τιμητική νομιμοποίηση της εντολής και αποδοχής των συναδέλφων μου. Σήμερα, καλούμαι, μέσω Μεταβατικών Διατάξεων, δηλαδή απρόσκλητος και χωρίς προτέρα επικοινωνία με τον Πρύτανη μου, χωρίς ακαδημαϊκή νομιμοποίηση, να συμμετάσχω σε μια διοικητική διαδικασία που στον πυρήνα της στηρίχθηκε στην ηθική απονομιμοποίηση του Ιδρύματος, στο οποίο αφιέρωσα τη ζωή μου. Δε θα επικαλεσθώ νομικούς ή νομικίστικους λόγους, προσωπικούς λόγους ή πολιτικές ερμηνείες: η αξιοπρέπεια μου επιβάλλει την απόρριψη κάθε έωλου «μεταβατικού» ρόλου. Στην Ελλάδα, σήμερα, μιλάμε πολύ για κόκκινες γραμμές. Που πολύ γρήγορα χάνουν το χρώμα τους. Η δική μουκόκκινη γραμμή είναι ανεξίτηλη.
Με εκτίμηση,
Καθηγητής Ανδρέας Τρούμπης
Πρώην Πρύτανης Πανεπιστημίου Αιγαίου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου