Κ Ι Ν Η Σ Η Μ Ε Λ Ω Ν Ε Μ Π
Μερικές Σκέψεις για όσα βλέπουμε και ακούμε γύρω μαςΕΜΠ, 29.09.2011
Αγαπητοί Συνάδελφοι,
Είναι σε όλους γνωστό ότι η ΚΙΜΕΜΠ παρακολουθεί τα δρώμενα στο Ιδρυμα και παρεμβαίνει προς την κατεύθυνση της καταλαγής των παθών και της στήριξης των Μελών της Πολυτεχνειακής Κοινότητας. Οι ημέρες που περνάμε είναι δύσκολες και όλα δείχνουν ότι θα γίνουν ακόμη δυσκολότερες. Ας δούμε λοιπόν -κατά την άποψή μας- τί συμβαίνει, γιατί συμβαίνει και τί μπορούμε ίσως να κάνουμε:
1. Είναι σαφές ότι υπάρχουν φοιτητικές κινητοποιήσεις ενάντια στο Νέο Νόμο για τα ΑΕΙ. Επίσης σαφές είναι ότι όσο κι αν προσπάθησαν «αγανακτισμένοι» κ.λ.π. να τις «σπάσουν», αυτό δεν έγινε δυνατό. Όλοι καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει ουσία πίσω από αυτές. Ποιός οδήγησε τους φοιτητές σε αυτή την κατεύθυνση; Εκείνοι που τους παραμέρισαν και έφτιαξαν το νέο νόμο χωρίς να συζητήσουν με κανένα αναγνωρισμένο συλλογικό όργανο των ΑΕΙ (συμπεριλαμβανομένης και της ΠΟΣΔΕΠ, κατά δήλωσή της). Ποιός ρίχνει λάδι στη φωτιά; Κατά την άποψή μας, όσοι προτρέπουν σε στήριξη του νόμου και παράλληλα, τιμωρία του φοιτητικού κινήματος.
2. Είναι σαφές ότι τα Μέλη ΔΕΠ υποφέρουν από τις κινητοποιήσεις. Δε μπορούν να μπουν στα γραφεία και τα Εργαστήριά τους, δε μπορούν να παραδώσουν Εργασίες ή παραδοτέα Ερευνητικών Προγραμμάτων, δεν έχουν προσπέλαση στον ΕΛΚΕ, κάθονται στο κυλικείο περιμένοντας μήπως και λήξουν οι κινητοποιήσεις. Έχουν δίκιο. Κάποιοι, τους λένε ότι όλα αυτά πρέπει να λήξουν και να μπουν στα γραφεία τους και να ηρεμήσουν. Δεν τους τα λένε βέβαια γιατί τους συμπαραστέκονται. Τους τα λένε για να οδηγήσουν σε σύγκρουση των μελών ΔΕΠ με τους φοιτητές και να δημιουργήσουν «αγανακτισμένα μέλη ΔΕΠ» που μαζί με «αγανακτισμένους φοιτητές» θα «σπάσουν» την αντίδραση του φοιτητικού κινήματος ενάντια στο νέο νόμο. Και δεν ενδιαφέρονται να δούν ότι αυτή η ένταση την οποία υποδαυλίζουν μπορεί να οδηγήσει σε διάρρηξη των -αναγκαίων για την εκπαιδευτική διαδικασία- σχέσεων των Μελών ΔΕΠ με τους φοιτητές με ανεξέλεγκτα αποτελέσματα στο προσεχές μέλλον. Και βέβαια, όπου τους προκύψει, βάζουν «στο κάδρο» και την «κακιά Πρυτανεία» που δε βοηθάει το Υπουργείο στην εφαρμογή του νόμου. Αυτοί λοιπόν οι «αγανακτισμένοι», αν πραγματικά ήθελαν να βοηθήσουν τους συναδέλφους, θα έπρεπε να εκμεταλλευτούν τις όποιες «επαφές» και «γνωριμίες» τους με το Υπουργείο και να ζητήσουν αναστολή εφαρμογής του νόμου ώστε τα συλλογικά όργανα των ΑΕΙ να καταθέσουν προτάσεις σε ένα ειλικρινή διάλογο για να μπορέσουν να διορθωθούν όσα κάνουν το νόμο μη λειτουργικό -κατά την άποψή μας αλλά και όπως όλοι οι καλοπροαίρετοι πλέον διαπιστώνουν. Αν δε μπορούν να το κάνουν, μπορούν τουλάχιστον να υποβάλουν τις παραιτήσεις τους από τα συλλογικά όργανα.
3. Είναι σαφές ότι γύρω μας υπάρχει μεγάλη μισθολογική και εργασιακή ανασφάλεια. Οι συνάδελφοι, γογγύζουν καθημερινά από τις διαρκείς μειώσεις και το φόβο της εφεδρείας. Οι φοιτητές δεχόμενοι εξοντωτική οικονομική πίεση από τις οικογένειές τους που και εκείνες υποφέρουν, αναζητούν μια θέση επιβίωσης μέσα στον αρμαγεδώνα. Και σαν αποτέλεσμα τί μας λένε «πρόθυμοι» καλοί συνάδελφοι; Μας στέλνουν κάθε τόσο απειλές και προειδοποιήσεις προς την Κυβέρνηση οι οποίες δεν εισακούονται. Μα γιατί να τις εισακούσει το Υπουργείο; Αυτοί δεν είναι που συνομίλησαν μαζί του άνευ όρων; Αυτοί δεν είναι που παρά τη μείωση μισθών δέχθηκαν να αυξηθούν οι ώρες διδασκαλίας από 6 σε 9 εβδομαδιαία δημιουργώντας προϋποθέσεις να οδηγηθούν στην εφεδρεία μη μόνιμοι συνάδελφοι; Τί πήραν σε αντάλλαγμα για λογαριασμό των συναδέλφων; Τίποτε. Και μέχρι σήμερα, ούτε μια παραίτηση από ευθιξία. Και αντί να έλθουν οι «πρόθυμοι και αγανακτισμένοι» συνάδελφοι στη ΓΣ να συζητήσουν -και εάν το κρίνουν, να απολογηθούν στους συναδέλφους- κάθονται απέξω από την πόρτα της αίθουσας, στο κυλικείο, και κάνουν «τεχνητή έλλειψη απαρτίας» για να μην περάσει το όποιο ψήφισμα ΓΣ που διεκδικεί τα δίκαια αιτήματά μας. Και ύστερα, αναρωτιούνται γιατί δεν υπάρχει απαρτία! Αιδώς Αργείοι...
Αγαπητοί Συνάδελφοι,
Είμαστε όλοι σκεπτόμενοι άνθρωποι. Εχετε αναρωτηθεί μήπως κάποιοι προσπαθούν να στρέψουν το ενδιαφέρον σας σε άλλες κατευθύνσεις ώστε να ξεχάσετε τη μείωση του μισθού σας. Μήπως προς αυτή την κατεύθυνση -της λήθης- βοηθάει πολλαπλώς η σύγκρουση ΔΕΠ-φοιτητών; Πότε χάνεται περισσότερο η αξιοπρέπειά σας; Οταν εμποδίζεται η είσοδός σας στο γραφείο σας ή όταν παίρνετε το απόκομμα του μηνιαίου εκκαθαριστικού σας; Σας εμπνέει καμία εμπιστοσύνη να χειρίζονται τα θέματά σας οι συνάδελφοι που σας περιέγραψα προηγουμένως; Αν όχι, για σκεφτείτε τους και παντοδύναμους Κοσμήτορες! Μήπως εδώ ισχύει η λαϊκή παροιμία «εκεί που μας χρωστάγανε, μας πήραν και το βόδι»; Αν απαντήσετε στον εαυτό σας σε αυτά τα ερωτήματα, θα ξέρετε τί πρέπει
να κάνετε και δεν θα χρειάζεσθε «καθοδηγητές». Εμείς, σας βλέπουμε σαν συναδέλφους και όχι σαν «πακέτο».
Προφανώς, οι τοποθετήσεις μας δεν είναι ποτέ εναντίον προσώπων και έτσι, όσον αφορά στους «πρόθυμους και αγανακτισμένους», κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και παρατάξεις είναι τελείως συμπτωματική.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου